Tanıştıklarında kız on beş yaşındaydı
Vahşice açan siyah bir gül gibiydi
Ve öleceğini zaten biliyordu
"Sensiz yarın nedir ki?
Bu bizim son vedamız"
Her gün daha da güçsüzleşti
Sonbahar yaprakları uçarken
Bir gün kız ona "bu öldüğüm zaman" diyene kadar
"Yaz senin için nasıldı?"
Diye sordu kız bir gülümsemeyle
"Yarın sensiz nedir ki?"
Diye sessizce cevapladı çocuk
Kız dedi ki,
"Her zaman seninle olacağım
Ben senin acının dayanağıyım
Yapacaklarımın sonu yok
Çünkü seni seviyorum, seni ölümüne seviyorum"
Ama acı çok derine ulaştı
Dağlar çok sarptı
Ve yaralar asla iyileşmezdi
Çünkü kaybın acısı çocuğun hissedebileceğinden daha çoktu
Çocuk dedi ki
"Her zaman seninle olacağım
Ben senin acının dayanağıyım
Tek bildiğim ya da tek öğrendiğim
Seni sevdiğimdir, seni ölümüne seviyorum"
"Sensiz yarın nedir ki?
Bu bizim son vedamız mı?"
[Gitar Solo]
"Her zaman seninle olacağım
Ben senin acının dayanağıyım
Yapacaklarımın sonu yok
Çünkü seni seviyorum"