Όταν η ρουτίνα αρχίζει και γίνεται ανυπόφορη
Και οι προσδοκίες είναι χαμηλές
Και η μνησικακία κυριεύει
Αλλά τα συναισθήματα δεν τρέφονται
Και αλλάζουμε τις πορείες μας
Παίρνοντας διαφορετικούς δρόμους
Τότε η αγάπη, η αγάπη θα μας κόψει στα δύο ξανά
Γιατί η κρεβατοκάμαρα είναι τόσο κρύα
Γύρισες στην πλευρά σου?
Είναι ο συγχρονισμός μου που ράγισε
Ο σεβασμός μας που τελείωσε?
Κι όμως υπάρχει ακόμα αυτή η έλξη
Που κρατήσαμε σε όλη μας τη ζωή
Η αγάπη, η αγάπη θα μας κόψει στα δύο ξανά
Κλαις φωναχτά στον ύπνο σου
Όλα τα ελαττώματά μου στην φόρα
Πάρε μια γεύση στο στόμα μου
Όσο η απελπισία κυριαρχεί
Είναι κάτι τόσο καλό
Απλά δεν μπορεί να λειτουργήσει πια?
Όταν η αγάπη, η αγάπη θα μας κόψει στα δύο ξανά