Hikayemizin ilk sayfasında
Gelecek çok parlak görünüyordu
Sonra şeytanca bir şeye dönüştü
Neden şaşırmıştım, anlamadım
Meleklerde bile kötü planlar varken
Ve sen uç noktalardayken
Benim kahramanım oldun
Aklını kaybetsen bile
(Nakarat)
Orada öylece dur ve yanışımı izle
Ama önemli değil
Çünkü acıtışını seviyorum
Orada öylece dur ve incitişini izle
Ama önemli değil
Çünkü yalan söyleyişini seviyorum
Yalan söyleyişini seviyorum
Oh, yalan söyleyişini seviyorum
Seslerimizde kırıklık var
Kavgadan fırlayan bardaklar
Bu savaşta her zaman kazanırsın
Haklı olsam bile
Çünkü sen ellerinden masallarla besledin beni
Mor kelimelerle ve boş tehditlerle
Bu savaşların hepsi saçmalık
Yine de beni memnun ediyor
(Nakarat)
Belki mazoşistim
Kaçmaya çalıştım ama gitmek istemedim
Duvarlar büyüyene kadar
Dumanlar anılarımızla kaplandı
Bu sabah sen uyanıksın
Güneş yüzüne vuruyor
Makyajın yatağa bulaşmış
Uyanmanın yıkımı
Sessiz ol bebeğim, yavaşça konuş
Üzüleceğimi söyle
Beni ittiğinde
Dün gece kahve masasına
Ben de seni ittim
Dene ve dokun bana
Ben de sana bana dokunmaman için bağırayım
Odadan kaçayım
Ve sen beni kaybolan yavru köpek gibi takip et
Bebeğim, sensiz hiçim
Kayboldum, sarıl bana
Ne kadar çirkin olduğumu söyle
Yine de beni seveceğini söyle
Sonra it beni
Yıkıcı yolların
Parçalanmış kısımlarındayız
Biz iki psikopat biliyoruz bunu
Ne kadar bıçağımız olduğu önemli değil
İkimiz de birbirimizin arkasında
Birbirimizin sırtında olacağız
Çünkü şanslıyız
Beraber, dağlar aşıyoruz
Önemsiz yerlerimizden çıkmayalım
İki kere hırpalıyorsun beni, ama kim kazanıyor?
Sana üç kere vurabilirim
Ama kaybetmeye başlarım
Beraber sonsuza kadar yaşayacağız
Gençlik kaynağını bulduk
Aşkımız çılgınca, çok çılgınız
Akıl vermeyi reddettim
Bu ev çok büyük
Eğer taşınırsan yakarım
İki yüz metrekare çöpe gider
Bu senin yapabileceğin bir şey değil
Seninle beraberken çıldırıyorum
Sensiz, yok oluyorum
(Nakarat)
Yalan söyleyişini seviyorum