ครั้งแรกที่ฉันพบเธอ เราทั้งสองยังเด็กมาก
ฉันหลับตาลง หวนย้อนนึกถึงเรื่องของเราแล้วภาพเก่าๆ ก็กลับมา
ฉันกำลังยืนอยู่ตรงนั้น ที่ระเบียงนั่น สายลมแห่งฤดูร้อนพัดผ่าน
ฉันเห็นแสงสีสดใส งานปาร์ตี้และชุดราตรีที่สวยงาม
เห็นเธอเดินเข้าไปท่ามกลางฝูงชน
และกล่าวทักทาย “สวัสดี” แล้วฉันก็ไม่รู้เลยว่า
เธอเป็นโรมิโอ ที่กำลังโยนก้อนกรวดอยู่เพื่อเรียกร้องความสนใจจากจูเลียต
แล้วพ่อฉันก็บอกว่า “อยู่ห่าง ๆ จูเลียตไว้นะ”
ฉันก็ได้แต่ยืนร้องไห้อยู่ตรงบันได
อ้อนวอนเธอ “อย่าไปเลยนะ”
แล้วฉันก็พูดว่า
โรมิโอช่วยพาฉันไปที่ไหนสักแห่ง ที่ซึ่งจะมีเพียงเราเท่านั้น
ฉันจะรออยู่ สิ่งเดียวที่จะทำได้คือวิ่งหนีไปให้ไกล
เธอจะเป็นเจ้าชายส่วนฉันจะเป็นเจ้าหญิง
เป็นเพียงนิยายรักเท่านั้น ที่รัก ก็แค่ตอบ “ตกลง” นะ
ฉันเลยย่องออกไปในสวนเพื่อจะเจอเธอ
เราต้องเงียบเข้าไว้เพราะถ้าพวกเขารู้ เราตายแน่
ดังนั้น จงหลับตานะ แล้วหนีออกไปจากเมืองนี้กันสักพักหนึ่ง
เพราะเธอเป็นดั่งโรมิโอ ส่วนฉันเป็นดั่งความละอายแก่ใจและตราบาป
แล้วพ่อฉันก็บอกว่า “อยู่ห่าง ๆ จูเลียตไว้นะ”
แต่เธอคือทุกสิ่งทุกอย่างของฉัน อ้อนวอนเธอ “อย่าไปเลยนะ”
แล้วฉันก็พูดว่า
โรมิโอช่วยพาฉันไปที่ไหนสักแห่ง ที่ซึ่งจะมีเพียงเราเท่านั้น
ฉันจะรออยู่ สิ่งเดียวที่จะทำได้คือวิ่งหนีไปให้ไกล
เธอจะเป็นเจ้าชายส่วนฉันจะเป็นเจ้าหญิง
เป็นเพียงนิยายรักเท่านั้น ที่รัก ก็แค่ตอบ “ตกลง” นะ
โรมิโอช่วยฉันด้วย พวกเขาพยายามจะบังคับความรู้สึกของฉัน
ความรักครั้งนี้ช่างยากยิ่งนัก แต่เป็นรักแท้
อย่าได้หวั่นกลัว เราจะผ่านพ้นเรื่องวุ่นวายนี้ไปได้
เป็นเพียงนิยายรักเท่านั้น ที่รัก ก็แค่ตอบ “ตกลง” นะ
Oh
ฉันเหนื่อยกับการเฝ้ารอ
ได้แต่สงสัยว่าเธอจะมาหาหรือเปล่า
ความศรัทธาที่ฉันมีต่อเธอค่อย ๆ เลือนหาย
เมื่อฉันเจอเธออยู่นอกเมือง
ฉันพูดว่า
ฉันพูดว่า “โรมิโอ ช่วยด้วยนะฉันรู้สึกเหงาและเปล่าเปลี่ยว”
ฉันได้แต่รอคอยเธอ แต่เธอไม่มาเสียที
สิ่งเหล่านี้อยู่ในหัวฉันหรือ ฉันไม่รู้ว่าต้องคิดอะไร
เขาคุกเข่าลงที่พื้น หยิบแหวนออกมาแล้วพูดว่า
“แต่งงานกับผมนะจูเลียต เธอจะไม่ต้องเหงาอีกต่อไป
ฉันรักเธอ ฉันรู้แค่นั้น
ฉันคุยกับพ่อเธอแล้ว เราไปเลือกชุดเจ้าสาวกันเถอะ”
เป็นเพียงนิยายรักเท่านั้น ที่รัก ก็แค่ตอบ “ตกลง” นะ
Oh, oh.
ครั้งแรกที่ฉันพบเธอ เราทั้งสองยังเด็กมาก