Het licht kwam door het raam,
Regelrecht van de zon daarboven.
En dus stortten de sprankjes van liefde
Zich in mijn kleine kamertje.
In stromen licht zag ik duidelijk
Het stof dat men zelden ziet.
Waaruit de Naamloze
Een naam vormt voor iemand zoals ik.
Ik zal trachten iets meer te zeggen:
De Liefde duurde voort
Totdat het een open deur bereikte
En toen was de Liefde zelf
Toen was de Liefde zelf verdwenen.
De spikkeltjes dreven en tuimelden
Druk in het zonlicht
En ik tolde samen met hen
In vormeloze toestand.
Ik zal trachten iets meer te zeggen:
De Liefde duurde voort
Totdat het een open deur bereikte
En toen was de Liefde zelf
Toen was de Liefde zelf verdwenen.
Toen keerde ik terug van waar ik geweest was
En mijn kamer zag er nog eender uit
Maar er was niet overgebleven
Tussen de Naamloze en de Naam.
De spikkeltjes dreven en dansten
Druk in het zonlicht
En ik tolde samen met hen
In vormeloze toestand.
Ik zal trachten iets meer te zeggen:
De Liefde duurde voort
Totdat het een open deur bereikte
Toen was de Liefde zelf,
De Liefde zelf was verdwenen.
De Liefde zelf was verdwenen.