ze waren verliefd
maar toch nog kinderen
de eeuwigheid ver weg en toch dichtbij
hij droeg haar foto
in zijn ziel
niemand wou begrijpen
wat er bij de zee gebeurde
Louise, mijn hart
je bent zo mooi
de rozen willen verwelken als ze je zien
Louise, mijn hart
je moet begrijpen
alleen zonder jou gaat onze liefde door
de tijd verstrijkt
de bladeren vallen
nacht komt op
dag zonder terugkeer
een schaduw komt dichtbij
verduistert de wereld
wist je voetsporen
neemt je mee
je weg
Louise, mijn hart
waar wil je heen?
het water draagt ons nu in morgenlicht
Louise, zo koud
en het word stil
verzorgd door de eeuwigheid van het moment
hij is daar
hij is daar
Louise, mijn hart
vergeet me niet
de wereld stopt
wil niet verder gaan
Louise, en noch
de schuld dringt door
ik liet je gaan
maar je verlaat me niet
golven over me
vallen aan vol hebzucht
geen woord, geen weg brengt je terug
Louise, mijn hart
nu kom tot rust
met mijn tranen dekken wij ons toe
ik en jij