[куплет]
О, жыццё больш,
Больш за цябе. І ты не я.
Адлегласць, якую я прайду да адштурхання ў тваіх вачах.
О не, я сказаў залішне -- і паклаў гэтаму пачатак.
[прэ-рэфрэн]
Гэта я ў куту, гэта я ў цэнтры ўвагі,
Губляю галаву,
У спробе не адстаць ад цябе -- і я не ведаю, ці змагу.
О не, я сказаў залішне, і не сказаў дастаткова.
[рэфрэн]
Я думаў, што чую твой смех,
Думаў, што чую твае спевы,
Я думаю, што падумаў, што бачыў, як ты намагаешся...
[куплет]
Кожны шэпт у кожную гадзіну прачынання я перабіраю свае апраўданні
У спробе прыглядзець за табой.
Быццам паранены, згублены і аслеплены дурань. Дурань!
О не, я сказаў лішняга -- і паклаў гэтаму пачатак.
[прэ-рэфрэн]
Прымі да ўвагі, прымі да ўвагі налёт стагоддзя,
Улічваючы гэта, памылка, якая паставіла мяне на калені, не існуе.
А што, калі б усе гэтыя ўяўленні ажыццявіліся, закруціўшыся ў вір?
А цяпер... я сказаў лішняга.
[рэфрэн]
Я думаў, што чую твой смех
І думаў, што чую твае спевы.
І думаю, што падумаў, што бачыў, як ты намагаешся.
[]
Але ўсё гэта было толькі сном.
Гэта быў усяго сон.
[прэ-рэфрэн]
Гэта я ў куту, я ў святле пражэктараў.
Губляю галаву.
І спрабую не адставаць ад цябе -- і не ведаю, ці змагу.
О не, я сказаў залішне, і не сказаў дастатковага.
[рэфрэн]
Думаў, што чуў твой смех,
Думаў, што чуў твае спевы.
І думаю, што мне падалося, як ты спрабавала.
[]
Але гэта быў толькі сон.
Спроба, плач, нашто спрабаваць?
Гэта быў толькі сон, толькі сон.
Толькі сон, сон...