ขณะที่มองรูปถ่าย รูปที่ขาดไปครึ่งหนึ่ง
ราวกับสองเราที่แยากทางจากกัน
ฉันเพียงแค่อยากลืมเธอได้เหมือนกับคนอื่นๆ
เลยฉีกรูปทิ้งจนขาดไป
ขณะที่อ่านจดหมาย ที่ฉีดขาดไปครึ่งฉบับ
ยามที่มองกระจก สะท้อนเห็นเพียงหยดน้ำตา
จมอยู่กับรอยน้ำตาอยู่พักใหญ่
ฉันอยากลบเธอด้วยหยดน้ำตา
อยากจะลืมเธอให้หมดใจเลยฉีกจดหมายจนขาด
อยากจะใช้ชีวิตอยู่ได้แม้เพียงลำพัง
ฉันจะมีชีวิตที่ดีได้แม้ไร้เธอ
หากวันหนึ่งเธอได้พบกับคนใหม่ จะขออวยพรให้เธอมีความสุข
ฉันยังคงสุขสบายดีแม้ไม่มีเธอ
ฉันจะเลิกร้องไห้จนเป็นนิสัย
ภาพถ่ายสองใบที่ฉีกทิ้งบนมือ ฉันเผามันทิ้งไปหนึ่งใบ
ขณะที่มองดูรูปนั้น
สร้างความรักและทำมันหล่นหายไปครึ่งหนึ่ง
บนเส้นทางความรักที่เหลือฉันเพียงคนเดียว
ร้องไห้อยู่คนเดียวพักใหญ่
ฉันอยากลบเธอด้วยหยดน้ำตา
อยากจะลืมเธอให้หมดใจเลยฉีกจดหมายจนขาด
อยากจะใช้ชีวิตอยู่ได้แม้เพียงลำพัง
ฉันจะมีชีวิตที่ดีได้แม้ไร้เธอ
หากวันหนึ่งเธอได้พบกับคนใหม่ จะขออวยพรให้เธอมีความสุข
ฉันยังคงสุขสบายดีแม้ไม่มีเธอ
ฉันจะเลิกร้องไห้จนเป็นนิสัย
กาลเวลาบนรูปถ่ายที่หยุดชะงัก
ภาพความทรงจำของฉันและเธอที่ถูกฉีกขาดเป็นชิ้นๆ
ความทรงที่แสนงดงามขอให้ส่องสว่างอยู่ในส่วนลึกของความจำ
ในขณะที่จ้องมองรูปถ่าย
จากนี้ไปฉันยังคงสุขสบายดีแม้ไม่มีเธอ
ฉันจะเลิกร้องไห้จนเป็นนิสัย
แม้จะตัดสินไปไปแล้วอย่างเด็ดขาด
แต่ยังคงมีวันหวั่นไหวที่แอบรอคอยเธอ
เธอที่ยิ้มอยู่เสมอ
ยังคงจดจ้องมองที่ภาพนั้น