De maan schijnt door de palmen
Schaduwen bewegen op het zand
Iemand prevelt de drieëntwintigste psalm
Een stoffig geweer in zijn bevende handen
Iemand die gewoon tracht in leven te blijven
Hij moet beloftes houden
De oceaan over, in America
Ver weg, slaapt de meester
Stille sterren twinkelen in het zwart van een eindeloze lucht
Gouden, zilveren satellieten, spookachtige karavanen trekken voorbij / Melkwegen dijen uit en nieuwe wereld worden gevormd / Pelgrims en verkwisters kruipen naar de dageraad / En het is een lange weg naar Eden
Muziek knalt uit een SUV
Op een heldere, zonnige dag
En rijdt de snelweg af
In "good old USA"
Lunch bij de benzine-club (?)
Roken fijne sigaren en wisselen leugens uit / Ze zeggen, "Geef me nog een stukje van dat geroosterde borsstuk, / Geef me nog een stuk pecannotentaart."
De snelwegen glimmen; mobieltjes laten een deuntje horen
Wij rijden naar Utopië; de kaart geeft aan dat wij er spoedig zijn
Oudgedienden houden de teugels stevig vast
Verzekeren ons dat deze pijnen slecht groeipijntjes zijn
Maar het is een lange weg naar Eden
Thuis was ik zo zeker; de weg was duidelijk genoeg / Maar nu dien ik me af te vragen - wat doen we hier eigenlijk? / Ik reken niet op morgen en ik weet het verschil tussen fout en goed niet / Maar ik zou er alles voor geven om vanavond in je armen te liggen
ZIgzaggend langs de Amerikaanse snelweg
Door afval en wrakgoed en afdankertjes van de beschaving
Opgeblazen door vergunning (?), opgeblazen door propaganda (?)
Nu rijden we versuft en dronken
We gingen de weg naar Damascus af, de weg naar Mandalay
Ontmoetten de geest van Caesar op de Via Appia / Hij zei, "Deze braspartij is moeilijk te stoppen als je eenmaal de smaak te pakken hebt, / Maar de weg naar het de opperheerschappij is een bloedige stompzinnige verkwisting."
Aanschouw de afgekloven appel, de kracht van de werktuigen
Maar alle kennis van de wereld is voor dwazen van geen nut
En het is een lange weg naar Eden.