[Verse 1]
Αυτό είναι ένα δράμα προσωπικό και τις ευθύνες μου θα επωμισθώ
Στο θεατράκι του ψυχισμού μου, μια πρεμιέρα φτιαγμένη για δυο
Γιατί έχω πήξει σπίτι-δουλειά κι η υπομονή μέχρι τη λήξη
Δεν φυτρώνει έμπνευση στο άγονο έδαφος που είναι η πλήξη
Κι ίσως η θλίψη με κάνει να γράψω‚ είπα και ήπια ένα σφηνάκι
Αυτοκαταστοφής και άδειασα όλα τα λάθη μου από το τασάκι
Ένας ακόμα Πίτερ-Παν‚ που' χει ανάγκη να μεγαλώσει
Γιατί τα χαμένα παιδιά πλέον βρήκαν δουλειά και κοιμούνται με το που νυχτώσει
Και τα χαμένα κορμιά σαν και εμάς‚ οι απροσάρμοστοι της ηλικίας
Ψάχνουμε νόημα στην αθωότητα και όχι απλά έρωτες μίας βραδιάς
Οι ναυαγοί του παρελθόντος, οι νοσταλγοί της εφηβείας
Γελά κάπως ειρωνικά και μου λέει τα λες τόσο ποιητικά
[Bridge]
Έψαχνα να, βρω ένα μπελά
Και βρήκαν των Κατσιμιχαίων τη Ρίτα
Και στη γειτονιά‚ το σινεμά
Παίζει στο θερινό το Lolita
[Chorus]
Μα δεν θα με τρελάνεις εσύ εμένα
Που όταν πήγαινες εγώ ερχόμουνα
Και ας πρέπει να παραδεχτώ πως πριν έρθεις
Τη ζωή μου σκυλό-βαριόμουνα
Και έφαγα ήττα, εκείνη τη νύχτα
Τα λόγια που κατάπια και δε σου είπα
Τα έκανα ένα, τραγούδι για' σένα
How did they ever make a song of Lolita
[Verse 2]
Μα δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι της λέω‚ καθώς
Κάνω προσπάθεια να φανώ σοβαρός και με διακόπτει με χαχανητά
Ίσως να πέρναγαν στις άλλες, οι απειλές σου μου λέει αλλά
Είμαι πιο μάγκας από' σένα φιλαράκι μου και εδώ που τα λέμε άσε που τα
Μάτια σου μου λένε τόσα, που πάει να μου κρύψει η γλώσσα
Που θα μπορούσα να γράψω μια έκθεση και να βασίζομαι μόνο σ' αυτά
Το θέμα είναι κοπέλα μου λέω, πως δύο απ' τις λέξεις που μόλις ξεστόμισες
Είναι μαθήματα που έκανες φέτος, και εγώ 10 χρόνια μπροστά
Σίγουρα θα, έχεις ακούσει το Ρίτα-Ριτάκι, μπορεί και όχι
Είσαι παιδάκι και αυτό δεν είναι ραντεβού, έλα κάτσε καλά
Τις αρέσει να της αναλύω, μου λέει, μα γελά λίγο ειρωνικά
Μασάει τη τσίχλα της προκλητικά, τα λες τόσο ποιητικά
[Bridge]
Έψαχνα να, βρω ένα μπελά
Και βρήκαν των Κατσιμιχαίων τη Ρίτα
Και στη γειτονιά, το σινεμά
Παίζει στο θερινό το Lolita
[Chorus]
Μα δεν θα με τρελάνεις εσύ εμένα
Που όταν πήγαινες εγώ ερχόμουνα
Και ας πρέπει να παραδεχτώ πως πριν έρθεις
Τη ζωή μου σκυλό-βαριόμουνα