Eth tòn nòm qu’es mèns pòts
Sauven tostemp en secret
Me deisharà ludrejar damb lèrmes
E non aurè cap era oportunitat
de díder-te “t’estimi”
enquia s’ac sauvi coma arma
E sabes que lèu serè deuant tu
en atrapar toti es mots
qu’auria, en secret, desbrembat de confiar
quan hègem es plans pera eternitat
E è deishat eth mòn còr luenh d’ací
en pataquejar enes braci der indecís
Sense remòrs, sense empenedimets, vau tà cercar-lo
Non sabi se deui t’en parlar
E è deishat eth mòn còr luenh d’ací
en valsar en ua cantoada deth tòn país
sense empenediments, non sabi se deuem començar
ua istòria se mos cau separar
“Jamès, mès jamès,” auia inscrit as parets
d’ua existéncia matracada
Pes còps que non è guarit es mies herides
Per fauta o ben per desbrembe
E sabes que lèu serè deuant tu
en atrapar toti es mots
qu’auria, en secret, desbrembat de confiar
quan hègem es plans pera eternitat
E è deishat eth mòn còr luenh d’ací
en pataquejar enes braci der indecís
Sense remòrs, sense empenedimets, vau tà cercar-lo
Non sabi se deui t’en parlar
E è deishat eth mòn còr luenh d’ací
en valsar en ua cantoada deth tòn país
sense empenediments, non sabi se deuem començar
ua istòria se mos cau separar