לא צריך הרבה [אמא נאנחת] [Lo tsarikh harbeh [Ima neenakhat]] [Armenian translation]

Մայրիկն հառաչում է՝

Այս ի՞նչ է կատարվում.

Միայն գողերն են

Փառքի հասնում:

Չկա պատճառ, չկա ճակատագիր,

Ամենը բախտ է.

Շրջվում է նրան, շրջվում է նրան

Անիվը:

Մայրիկն հառաչում է՝

Ողջ ժամանակ վազում ենք,

Ոչ աչքեր ենք տեսնում,

Ոչ ծառեր:

Միայն երբ ծառն

Ընկնում է գետնին,

Պարզվում է, թե ինչ հասակ

Այն ուներ:

Շատ բան պետք չէ

Հավատալու համար՝

Ոչ ծիծաղել, ոչ լաց լինել,

Պարզապես հասկանալ:

Մայրիկն հառաչում է՝

Եթե ընտրել ցավ,

Ապա մի լավ փորացավ,

Քան սրտի ցավ:

Կա դարման ամեն բանի,

Միայն ոչ աղքատությանն ու հիմարությանը,

Բժշկի հետ թե առանց՝

Հարկավ մեռնելու ենք ի վերջո:

Սերն ու փողը

Շարժում են աշխարհը,

Սերը՝ մի պահ,

Իսկ փողը՝ հավերժ:

Փողը ջրի պես է

Շատ աղի.

Մի պահ հագենում ես,

Բայց դարձյալ խմել ես ուզում:

Շատ բան պետք չէ

Հավատալու համար՝

Ոչ ծիծաղել, ոչ լաց լինել,

Պարզապես հասկանալ:

Ամեն բան լավ է

Ճիշտ չափի մեջ.

Մի եղիր շափազանց լավը,

Եվ մի եղիր չափազանց սրամիտ:

Գործածիր գլուխդ,

Խորհուրդ արա սրտիդ հետ,

Ժամանակը նաև ընկեր է,

Բայց առավելապես՝ թշնամի:

Եվ առավոտյան մի երգիր

Ու մի ծիծաղիր բարձրաձայն,

Սատանան, թաքնված ամեն անկյունում,

Տեսնում է ամեն բան:

Ով երգում է առավոտյան,

Դեռ լաց կլինի դառնորեն

Օրվա վերջում,

Երբ մութն ընկնի:

Մայրիկն արդեն չկա,

Բայց ես իր դուստրն եմ.

Դեռ հիշում եմ, դեռ զգուշանում եմ,

Դեռ հավատում եմ:

Առավոտները շատ վաղ

Ես լաց եմ լինում,

Իսկ երեկոյան երգում եմ,

Նվագում քեզ համար:

Շատ բան պետք չէ

Հավատալու համար՝

Ոչ ծիծաղել, ոչ լաց լինել,

Պարզապես հասկանալ: