Знаў пра гэта -- першы ты,
Што час пры́йдзе той, так і будзе.
Знаў спачатку гэта ты,
Бо ты мяне задумаў.
Калі яшчэ пра імя́ не думаў (імя́ не было́ ўспаміне),
Калі любоў шчэ не нарадзілась (яшчэ не было́ любо́ві).
Знаў аб гэтым -- першы ты,
Бо сэрца маё мне стварыў ты.
Сярод людзей, са мною побач (усіх са мною),
Што прыня́лі мяне такою (, як ёсьць я),
Першы ты прыня́ў мяне,
Бо кроў адна ў нас – і добра.
Абнімі ж як у дзяцінстве,
Да твару дакранісь вачыма (Ўзнімі каўне́р і гэты твар мой),
І прылашчы ты мяне ласка́ва,
Дакранаючысь рукамі.
Як тады... Дзіцём была́ я:
Каб быць да цябе бліжэй мне --
Пачынала гучна плакаць,
Толькі -- по́бач быць і бачыць... цябе.
Ведаў гэта -- першым ты:
Што смелай я буду.., боль спазнаю,
Але не буду шкадаваць я --
Жыцця таго, што засталось ў мінулым.
Без боязі і без бар'ераў,
Шукала ўсё, што добрае… сэрцу.
І ў гэта верыў першым ты,
Лятаць навучыў ты… быць добрай!
Ведаў гэта першы ты,
Што была гатовай мроіць!
Абнімі ж -- як у дзяцінстве,
Да твару дакранісь вачыма,
І пяшчотна ты мяне прылашчы,
Дакранаючысь рукамі.
Памятаеш, як дзіцяцяй:
Каб быць за табой мне радай --
Пачынала гучна плакаць --
Толькі б побач быць і бачыць... цябе.
Цябе...
Памылю́ся з падарункам, --
Ты даруй мне, выбач мне!
Бо ў душы заўжды мы побач,
Хай ды нават скажаш «не»...
Знай ты, ўсё цудоўна будзе,
Калі з табою разам.
Заўсёды дапаможаш,
Калі сумневаў -- грызе страх.
(Таму клапоцішся ты
Пра кожны-кожны дзесь страх мой.)
Абнімі ж як у дзяцінстве,
Да твару дакранісь вачыма,
І пяшчотна ты мяне прылашчы,
Дакранаючысь рукамі.
Памятаеш, як дзіцяцяй?
Каб быць за табой мне радай --
Пачынала гучна плакаць --
Толькі б побач быць і бачыць... цябе!
Я была дзіцём, ты ўспомні!
Да цябе бліжэй каб быць мне,
Я спяваці пачынала,
Каб цябе мне поруч бачыць…
Цябе, цябе… Цябе! Цябе…
Ведаўгэта -- першымты,
І беражы мяне -- тваё жыццё я.
Знаў спачатку гэта ты --
Зачаў мяне, жыццё даў...