Qu’èri a saunejar d’ua grana tormenta,
Qu’anavi sauvar ua prauba innocenta,
Qu’èi hicat la man de l’aut part deu lheit,
Que m’a desvelhat ,lo vueit.
A tots petits drins los bruths que pujavan,
Capvath lo planchèr, tot que m’arribava,
Qu’as ubèrt la pòrta , tà sortir lo can,
Lo hred qu’a debut entrar.
Ref.
Lo dia, Maria
Que s’a minjat la nueit,
Lo dia, Maria
Que’m va tirar deu lheit.
Jo ne disi pas tostemps çò qui pensi,
Que dèishi sovent parlar lo silenci,
Qui dèisha lo temps a tots los chepics,
A tots los trebucs, petits.
E l’amor a còps, l’amor s’arrepausa,
A l’ombra de l’ombra doça de las causas,
Qu’ei juste un moment, qu’ei juste lo temps,
D’estar content, dehens.
Qu’enteni las gruas qui se’n van tà França,
Que cau jetar lo blat a l’esperança,
Encuèra un drin, e que’m vau lhevar,
E lo puto de mau de rea que’m va tornar...