در آن هنگام که قدم گذاردی به زندگی ام
برایم نجوا می کنند ، نواهای آرامش و سکوت
گلهای باغچه ، دیگر بار گل داده اند
آفتاب ، نرم نرمک و بدشواری بر می آید
گلها ، پیش خود به زمستان می خندند !
در آن هنگام که قدم گذاردی به زندگی ام
ما زمان را فریب داده ایم
گهواره من است ، آغوش تو
هر آه تو ، ترانه ایست
که آرام به خواب می برد مرا به مانند باد
من خوشبخت ترین مرد هستم
باید اینگونه باشم
کسی که هر خط دستانت را می خواند
کسی که مراقب توست
و در کنارت قدم میزند
همه چیز، دگرگون گشته ،از برای تو
همه چیز عشق است ، از برای تو
قلب من برای تو گشوده شد
از آن پس ، ستاندم آسمان را در وجود خود
هرگز ، هیچگاه احساس نکردم
لذتی اینچنین را
چه پر برکت است یافتنت
در آن دم که نور و روشنایی ام رفت
تو رسیدی ، تو پدیدار گشتی
برخواستم از خواب ، سپاسگذار
با هوایت نفس می کشم
رویای تو و من
در آمیختند در دل شب ها
به مانند دریاهایی در دل رودهای جاری
من خوشبخت ترین مرد هستم
باید اینگونه باشم
کسی که هر خط دستانت را می خواند
کسی که مراقب توست
و در کنارت قدم میزند
همه چیز، دگرگون گشته ،از برای تو
همه چیز عشق است ، از برای تو
قلب من برای تو گشوده شد
از آن پس ، ستاندم آسمان را در وجود خود
هرگز ، هیچگاه احساس نکردم
لذتی اینچنین را
چه پر برکت است یافتنت
در آن دم که نور و روشنایی ام رفت
تو رسیدی ، تو پدیدار گشتی
چه پر برکت است یافتنت
در آن دم که نور و روشنایی ام رفت
تو رسیدی ، تو پدیدار گشتی
تو رسیدی ، تو پدیدار گشتی