Sally belde toen ze het hoorde
Ze zei, ik denk dat je het wel gehoord hebt
van Alice
Toen ik naar het raam rende
en naar buiten keek
Kon ik mijn ogen nauwelijks geloven
Toen een grote limousine
Alice's oprit opreed
Oh, ik weet niet waarom ze weggaat,
of waar ze naar toe is
Ik denk dat ze haar redenen heeft,
maar ik wil het niet weten
Want 24 jaar lang
Heb ik naast Alice gewoond
Vierentwintig jaar heb ik gewacht op de kans
Om haar te vertellen wat ik voel, en misschien een tweede blik van haar op te vangen
Nu moet ik er aan wennen om niet meer naast Alice te wonen
We groeiden samen op,
twee kinderen in het park
Krasten onze initialen
in de bast van een boom
Alice en ik
Nu loopt ze door de deur
Met haar hoofd geheven
Één moment maar ving ik haar blik op
Een grote limousine reed langzaam weg van Alice's oprit
Oh, ik weet niet waarom ze weggaat,
of waar ze naar toe is
Ik denk dat ze haar redenen heeft,
maar ik wil het niet weten
Want 24 jaar lang
Heb ik naast Alice gewoond
Vierentwintig jaar heb ik gewacht op de kans
Om haar te vertellen wat ik voel, en misschien een tweede blik van haar op te vangen
Nu moet ik er aan wennen om niet meer naast Alice te wonen
Sally belde terug en vroeg hoe ik me voelde
En ze zei: "Ik weet hoe ik kan helpen -
niet meer aan Alice denken"
Ze zei: "Nu mag Alice dan wel weg zijn,
maar ik ben er nog steeds was
Je weet dat ik
vierentwintig jaar lang heb gewacht"
En de grote limousine verdween
Ik weet niet waarom ze weggaat,
of waar ze naar toe is
Ik denk dat ze haar redenen heeft,
maar ik wil het niet weten
Want 24 jaar lang
Heb ik naast Alice gewoond
Vierentwintig jaar heb ik gewacht op de kans
Om haar te vertellen wat ik voel, en misschien een tweede blik van haar op te vangen
Maar ik zal er nooit aan wennen om niet meer naast Alice te wonen
Nu zal ik er nooit aan wennen om niet naast Alice te wonen