กาลครั้งหนึ่ง
ไม่นานมากเท่าไหร่
ทอมมี่เคยทํางานที่อู่เรือ
สหภาพเกิดการประท้วงหยุดงาน เขาโชคไม่ดีเลย
มันยากเย็น แสนยากเย็น
จีน่าทำงานที่ร้านอาหารเล็กๆทั้งวัน
ทํางานให้ชายคนรัก เอาเงินค่าจ้างทั้งหมดกลับบ้าน
เพื่อคนรัก เพื่อความรัก
เธอบอกว่า เราต้องยึดมั่นในสิ่งที่เรามี
มันไม่แตกต่างเลย
ไม่ว่าเราจะทํามันหรือไม่ก็ตาม
เรามีกันและกัน และนั้นก็มากมายแล้ว
เพื่อความรัก เราทําได้ดีแล้ว
เรามาถึงครึ่งทางแล้ว
เฝ้าเพียรภาวนา
จับมือฉัน เราจะทําได้ ฉันสาบาน
เฝ้าเพียรภาวนา
ทอมมี่มีกีต้ารที่ติดจํานําอยู่
ตอนนี้เขากําลังถือสิ่งที่เขาเคยเล่นมัน
มันยากเย็น แสนยากเย็น
จีน่าฝันที่จะหนีไป
เมื่อเธอร้องไห้ยามค่ำคืน ทอมมีกระซิบว่า
ที่รักมันจะโอเค สักวันหนึ่ง
เราต้องรอทำสิ่งที่เรามี
มันไม่แตกต่างเลย
ไม่ว่าเราจะทํามันหรือไม่ก็ตาม
เรามีกันและกัน และนั้นก็มากมายแล้ว
เพื่อความรัก เราทําได้ดีแล้ว
เรามาถึงครึ่งทางแล้ว
เฝ้าเพียรภาวนา
จับมือฉัน เราจะทําได้ ฉันสาบาน
เฝ้าเพียรภาวนา
เราต้องจับให้มั่น ไม่ว่าจะพร้อมหรือไม่
คุณมีชีวิตเพื่อต่อสู้ เมื่อมันคือทุกอย่างที่คุณมีอยู่
เรามาถึงครึ่งทางแล้ว
เฝ้าเพียรภาวนา
จับมือฉัน เราจะทําได้ ฉันสาบาน
เฝ้าเพียรภาวนา