Lisboa [Polish translation]

Miasto me nad morzem Ty u mego boku

Kiedy muszę już wyjść ku innym horyzontom

Ja w towarzystwie Twym trochę zbyt szalałem

By zapłacić rachunek teraz nadszedł czas

Świat mych romansów w młodości sztubackiej

W wieku dwudziestu lat myśl wszystko wolno mi

Nie zawsze w miłości stateczny umiar był

Młody i szalony, chcesz spalić całą noc

Lizbono idę

Bez celu, w dal, zdając na los

Z portu do portu, stacji na stację

Aby wymazać wrzaski w mojej pamięci

I spróbować od nowa

Idę

Lizbono spadam

W niepewność gdzieś w nieskończoność

Gdzie indziej znaleźć niepamięć

Jak wyklęty ścigany zbieg

Zmarnowałem miłość i

Me dni

Me miasto dręczysz mnie me serce się rozdziera

Będę za Tobą tęsknić tam na wygnaniu mym

Nigdy nie wrócę, Boże, kto może przewidzieć

Mogę od Ciebie zdala wszystkie groźby pokonać

Miasto emocji mych, pół matka pół kochanka

Nadzieją w beznadziei wykułaś moje dni

Mam oczy pełne łez i serce me w opałach

Wiedząc iż odchodzę może na zawsze już

Lizbono idę

Bez celu, w dal, zdając na los

Z portu do portu, stacji na stację

Aby wymazać wrzaski w mojej pamięci

I spróbować od nowa

Idę

Lizbono spadam

W niepewność gdzieś w nieskończoność

Gdzie indziej znaleźć niepamięć

Jak wyklęty ścigany zbieg

Zmarnowałem miłość i

Me dni

Nie będę więcej chodził już wzdłuż całej redy

W ramię z mą miłością, szczęśliwy biciem serca

Idąc u jej boku wiem staję się chory

Dumny z jej ciemnej cery i kuszącego ciała

Zdeptałem jej sny bez racji i powodu

Ona, rozżalona, zakończyła swe dni

Ze skruchy i żalu mam jedną naukę

Miłość jest niczym więcej jak tylko wiarą w nią

Lizbono idę

Bez celu, w dal, zdając na los

Z portu do portu, stacji na stację

Aby wymazać wrzaski w mojej pamięci

I spróbować od nowa

Idę 

Lizbono spadam

W niepewność gdzieś w nieskończoność

Gdzie indziej znaleźć niepamięć

Jak wyklęty ścigany zbieg

Zmarnowałem miłość i

Me dni