Σκέπασε με σαν τις σκιές
Που βγαίνουν από την έκσταση μου...
Με μια ματιά μιας ήσυχης παιδικής ηλικίας
Θυμάμαι το χαμόγελο μιας μητέρας
Δεν χρειάζεται να καταλάβω τίποτα,
Είμαι ελεύθερος
Στο βάθος ένος μακρινού δάσους
Θα χάσω την αίσθηση του χρόνου
Όπου τα λόγια του ανέμου είναι έντιμα,
Μπορώ να αναπνεύσω
Κάποιος μου είπε ότι υπάρχει ένα ψηλότερο βουνό
Αλλά θα περιμένω εδώ για λίγο
Θα με καθοδηγήσει η βαθιά λαχτάρα,
Θα δραπετεύσω από την εξορία
Σαν τις σκιές σκέπασε με
Βρίσκεσαι πίσω μου ξανά
Βγαίνεις από την έκσταση μου
Βγαίνεις από τον πόνο μου
Σαν τις σκιές ακολούθησέ με
Μπορείς να σβήσεις τα βήματά μου
Όχι αυτός που θέλω να είμαι
Αλλά κατά κάποιον τρόπο ο ίδιος