Ze herinnert zich nog een ongecompliceerde tijd,
maar zodra de zon opkomt ziet ze dingen die je nooit zal zien,
verliezen en liefdesverdriet dragen bij aan haar sterkte,
maar och, hoeveel zij haar kosten
Ze is hier nog, vechtende
weet dat er nog leven is in haar
Tijd zal ons allen nemen, en in steen veranderen,
zij laat ons met spijt en verdeeld de draden
gehangen over fragiele botten
laat haar gaan
ik kan haar niet laten gaan
ik kan haar niet laten gaan
Haar handen vertellen het verhaal over tegenslagen die wij nooit zullen weten.
Haar gezicht is een kaart over haar leven van bewandelde paden.
Maar die ogen zeggen niets over een gespaarde ziel,
een hart dat verlangt naar de dood.
Ze is hier nog, vechtende
weet dat er nog leven is in haar.
Tijd zal ons allen nemen, en in steen veranderen. Zij laat ons met spijt, verdeeld de draden, gehangen over fragiele botten.
Laat haar gaan
ik kan haar niet laten gaan
ik kan haar niet laten gaan
laat haar gaan
ik kan haar niet laten gaan
ik kan haar niet laten gaan
laat haar gaan
laat haar gaan
laat haar gaan