Κοντεύει τα είκοσί του και έχει ήδη
κουραστεί να ονειρεύεται,
ωστόσο πέρα από τα σύνορα είναι το σπίτι του,
ο κόσμος του και η πόλη του.
πιστεύει ότι το συρματόπλεγμα είναι μονάχα
ένα κομμάτι μέταλο
κάτι που δεν μπορεί ποτέ να κόψει
την όρεξη του για πέταγμα.
Ελεύθερος, σαν τον ήλιο όταν ξημερώνει,
εγώ είμαι ελεύθερος, σαν τη θάλασσα.
Ελεύθερος, σαν το πουλί που δραπέτευσε από τη φυλακή του
και μπορεί επιτέλους να πετάει.
Ελεύθερος, σαν τον άνεμο που μαζεύει το στεναγμό μου και τη λύπη μου,
περπατάω ασταμάτητα πίσω από την αλήθεια
και θα μάθω επιτέλους τι είναι η ελευθερία.
Με σημαία την αγάπη του έφυγε
τραγουδώντας ένα σκοπό,
περπατούσε τόσο χαρούμενος που δεν άκουσε
την φωνή που τον φώναξε,
κι έμεινε ξαπλωμένος στο έδαφος
χαμογελαστός και αμίλητος,
πάνω στο στήθος του κρεμεζιά λουλούδια
άνθιζαν ασταμάτητα…
Ελεύθερος, σαν τον ήλιο όταν ξημερώνει,
εγώ είμαι ελεύθερος, σαν τη θάλασσα.
Ελεύθερος, σαν το πουλί που δραπέτευσε από τη φυλακή του
και μπορεί επιτέλους να πετάει.
Ελεύθερος, σαν τον άνεμο που μαζεύει το στεναγμό μου και τη λύπη μου,
περπατάω ασταμάτητα πίσω από την αλήθεια
και θα μάθω επιτέλους τι είναι η ελευθερία.
Ελεύθερος, σαν τον ήλιο όταν ξημερώνει,
εγώ είμαι ελεύθερος, σαν τη θάλασσα.
Ελεύθερος, σαν το πουλί που δραπέτευσε από τη φυλακή του
και μπορεί επιτέλους να πετάει.
Ελεύθερος, σαν τον άνεμο που μαζεύει το στεναγμό μου και τη λύπη μου,
περπατάω ασταμάτητα πίσω από την αλήθεια
και θα μάθω επιτέλους τι είναι η ελευθερία.