Προσπαθώ να λύσω το μυστήριο του αντίο σου.
Δεν έχεις άλλοθι, δεν κρατάς το λόγο σου,
δεν έχεις καρδιά.
Η όρασή μου θολώνει από ένα πέπλο θλίψης.
Έχω ξεπεράσει το όριο του πόνου.
Η απουσία σου είναι ο μεγαλύτερος χειμώνας που έχω ζήσει.
Το παράπονο και οι αναμνήσεις δεν έχουν φύγει.
(Ρεφραίν)
Απαλά
Κάθε φορά που ο αέρας φυσάει σε αναπνέω.
Κάτω από τον μανδύα της νύχτας
καθημερινά σε έχω παραίσθηση
Μου λείπει η ευωδιά σου μαραμένη
από τότε, την ξέρανε ο χρόνος. Όχι, όχι, όχι,
Η καρδιά μου δεν είναι λουλούδι, ακτινοβολεί πόνο.
Η σιωπή σου υπήρξε η πιο θλιβερή κουβέντα
που είχα ποτέ.
Δεν ξέρω πόσος καιρός έχει περάσει από τότε