Venedik, 12 Mayis 1834
hayir sevgili cocugum, bu uc mektup seni terkeden sevgilinin elinden cikan son yemin degil; sana kalan kardesin kucaklayisi bu. Bu duygu asla bitirmeyi denemeyecegim kadar cok guzel, cok saf ve cok tatli. Hatiram senin hicbir sevincini zehirlemesin. Ama bu sevinclerin benim hatirami yikmasina ve horlamasina izin verme. Mutlu ol, sevil, neden olmayasin? Ama beni kalbinin gizli kucuk bir kosesinde sakla ve mutsuz gunlerinde teselli ya da cesaret bulmak icin oraya in.
sev oyleyse Alfred
iyi olan hersey icin sev
genc ve guzel bir kadin sev
henuz sevilmemis
ona iyi davran
ve ona aci cektirme
bir kadinin kalbi
cok tatli bir seydir
bu bir tas ya da buz parcasi degilse
ortada hicbir sey yok demektir
ve senin sevisinde de
birsey yoktur
senin ruhun atesli sevmek icin yaratilmis
ya da birden cosmak
bunu yuz kez soyledin
ve bosuna tukurdugunu yaladin
hicbir sey hicbir sey bu hukmu silmedi
dunyada asktan baska
ise yarar birsey yok
belki beni aciyla sevdin
terkedip baskasini sevmek icin
belki gelecek olan
seni benden daha az sevecek
ve belki daha mutlu olacak
ve daha cok sevilecek
belki senin son askin
en romantigi ve en genci olacak
ama yuregini, senin yufka yuregini
rica ederim onu oldurme
yasamindaki butun asklarda
o tamamen bulunsun
birgun arkana
bakabilmen icin
ve benim gibi
"cok aci cektim
birkac kez yanildim... ama sevdim"
diyebilmek icin