ความรักนั้นที่เคยแขวนไว้บนกำแพง
มันเคยมีความหมาย แต่ตอนนี้มันแทบจะไร้ค่า
เสียงดังกังวาลในห้องโถงนั้นหายไป
แต่ฉันยังคงจำได้ดี ความเจ็บปวดในเดือนธันวาคม
โอ้ เธอไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว
ขอโทษทีมันสายเกินไปแล้ว
ฉันกำลังจะหลุดพ้นจากความทรงจำเหล่านั้นแล้ว
จะต้องปล่อยวาง แค่ปล่อยมันไป
ฉันได้บอกลามันไปแล้ว เผาความทรงจำเหล่านั้นทิ้งไปให้หมด
แค่ปล่อยมันไป แค่ปล่อยวาง
คุณกลับมาและพบว่าฉันได้จากไปแล้ว
และที่แห่งนั้นก็เหลือแต่ความว่างเปล่า มันเป็นเหมือนดังช่องว่างในใจฉัน
เหมือนว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน
มันเหมือนกับว่าคุณไม่ได้มีความหมายอะไรสำหรับฉัน แต่เราก็รู้ดีว่า เรามีความหมายต่อกันเสมอมา
โอ้ ไม่มีอะไรที่เธอจะต้องพูดอีกต่อไปแล้ว
ขอโทษทีมันสายเกินไปแล้ว
ฉันกำลังจะหลุดพ้นจากความทรงจำเหล่านั้น
จะต้องปล่อยวาง แค่ปล่อยมันออกไป
ฉันได้บอกลามันไปแล้ว เผาความทรงจำเหล่านั้นทิ้งไปให้หมด
แค่ปล่อยวางมันไป แค่ปล่อยวาง
ฉันปล่อยมันไป และตอนนี้ฉันก็รู้สึกแล้วว่า
ชีวิตใหม่ของฉัน มันช่างโหดร้ายเหลือเกิน
และกว่าฉันจะรู้สึก เธอก็รู้มันมาโดยตลอด
เพราะฉะนั้น มันถึงเวลาแล้วที่ฉันจะไม่ทิ้งทุกอย่างไป
สิ่งเดียวที่ฉันจะพูดในตอนนี้
นั่นคือความรักไม่มีคำว่า ‘สาย’
ฉันได้หลุดพ้นจากความทรงจำเหล่านั้นแล้ว
ฉันปล่อยมันไป ฉันได้ปล่อยวาง
และการบอกลาจากทั้ง 2 ฝ่ายได้นำพาฉันมาเจอกับชีวิตใหม่
อย่าทิ้งฉันไปเลย อย่าจากฉันไป
อย่าทิ้งฉันไป
อย่าจากฉันไป
อย่าทิ้งฉันไปเลย
ฉันจะไม่มีทางทิ้งคุณ ได้โปรดอย่าทิ้งฉันไปเลย
ฉันจะไม่มีทางทิ้งคุณ อย่าจากฉันไปนะ
ฉันจะไม่มีทางทิ้งคุณ ได้โปรดอย่าทิ้งฉันไปเลย
ฉันจะไม่มีทางทิ้งคุณ อย่าจากฉันไปนะ