คุณต้องการแสงสว่าง ในเวลาที่ไฟกำลังจะดับมอดลง
จะคิดถึงแสงแดดก็ต่อเมื่ออากาศหนาวเย็นเริ่มมีหิมะเริ่มโปรยปรายลงมา
แล้วคุณก็ตระหนักได้ว่ารักเธอ ในตอนที่คุณปล่อยให้เธอเดินจากไป
รู้ว่าที่แท้จริงแล้วคุณมีความสุขมาตลอดก็ต่อเมื่อเวลาที่คุณรู้สึกเศร้าใจ
รู้สึกเกลียดถนนหนทาง ก็ต่อเมื่อคุณกำลังคิดถึงบ้าน
แล้วคุณก็ตระหนักได้ว่ารักเธอ ในตอนที่คุณปล่อยให้เธอเดินจากไป
และคุณก็ปล่อยเธอไป
จ้องมองไปที่ก้นแก้วน้ำของคุณ
แล้วหวังว่าสักวัน คุณจะทำความฝันให้คงอยู่ต่อไปตราบนานเท่านาน
แต่ความฝันเกิดขึ้นอย่างเชื่องช้าและหายไปอย่างรวดเร็ว
คุณมองเห็นเธอ ในเวลาที่คุณหลับตาลง
บางทีสักวันหนึ่ง คุณอาจจะเข้าใจว่าทำไม
ทุกสิ่งที่คุณได้เข้าไปสัมผัส สักวันต้องจากไปอย่างแน่นอน
แต่คุณต้องการแสงสว่าง ในเวลาที่ไฟกำลังจะดับมอดลง
จะคิดถึงแสงแดดก็ต่อเมื่ออากาศหนาวเย็นเริ่มมีหิมะเริ่มโปรยปรายลงมา
แล้วคุณก็ตระหนักได้ว่ารักเธอ ในตอนที่คุณปล่อยให้เธอเดินจากไป
รู้ว่าที่แท้จริงแล้วคุณมีความสุขมาตลอดก็ต่อเมื่อเวลาที่คุณรู้สึกเศร้าใจ
รู้สึกเกลียดถนนหนทาง ก็ต่อเมื่อคุณกำลังคิดถึงบ้าน
แล้วคุณก็ตระหนักได้ว่ารักเธอ ในตอนที่คุณปล่อยให้เธอเดินจากไป
จ้องมองไปยังเพดานท่ามกลางความมืดมิด
และความรู้สึกแห่งการสูญเสียในอดีตก็กลับเข้ามาอยู่ในใจของคุณ
เพราะความรักเกิดขึ้นอย่างเชื่องช้าต้องใช้เวลาแต่จากไปอย่างรวดเร็วเหลือเกิน
คุณจะพบเห็นเธอ ในเวลาที่คุณนอนหลับ
หากแต่ไม่มีวันที่จะได้สัมผัสและมีเธออยู่เคียงข้างได้อีก
เพราะว่าคุณรักเธอมาก และคุณจมอยู่กับความรู้สึกนี้มากเกินไป
คุณต้องการแสงสว่าง ในเวลาที่ไฟกำลังจะดับมอดลง
จะคิดถึงแสงแดดก็ต่อเมื่ออากาศหนาวเย็นเริ่มมีหิมะเริ่มโปรยปรายลงมา
แล้วคุณก็ตระหนักได้ว่ารักเธอ ในตอนที่คุณปล่อยให้เธอเดินจากไป
รู้ว่าที่แท้จริงแล้วคุณมีความสุขมาตลอดก็ต่อเมื่อเวลาที่คุณรู้สึกเศร้าใจ
รู้สึกเกลียดถนนหนทาง ก็ต่อเมื่อคุณกำลังคิดถึงบ้าน
แล้วคุณก็ตระหนักได้ว่ารักเธอ ในตอนที่คุณปล่อยให้เธอเดินจากไป
และคุณก็ปล่อยเธอไป
และคุณก็ปล่อยให้เธอเดินจากไป
คุณจะยอมปล่อยให้เธอจากไปไหม
เพราะคุณต้องการแสงสว่าง ในเวลาที่ไฟกำลังจะดับมอดลง
จะคิดถึงแสงแดดก็ต่อเมื่ออากาศหนาวเย็นเริ่มมีหิมะเริ่มโปรยปรายลงมา
แล้วคุณก็ตระหนักได้ว่ารักเธอ ในตอนที่คุณปล่อยให้เธอเดินจากไป
รู้ว่าที่แท้จริงแล้วคุณมีความสุขมาตลอดก็ต่อเมื่อเวลาที่คุณรู้สึกเศร้าใจ
รู้สึกเกลียดถนนหนทาง ก็ต่อเมื่อคุณกำลังคิดถึงบ้าน
แล้วคุณก็ตระหนักได้ว่ารักเธอ ในตอนที่คุณปล่อยให้เธอเดินจากไป
คุณต้องการแสงสว่าง ในเวลาที่ไฟกำลังจะดับมอดลง
จะคิดถึงแสงแดดก็ต่อเมื่ออากาศหนาวเย็นเริ่มมีหิมะเริ่มโปรยปรายลงมา
แล้วคุณก็ตระหนักได้ว่ารักเธอ ในตอนที่คุณปล่อยให้เธอเดินจากไป
รู้ว่าที่แท้จริงแล้วคุณมีความสุขมาตลอดก็ต่อเมื่อเวลาที่คุณรู้สึกเศร้าใจ
รู้สึกเกลียดถนนหนทาง ก็ต่อเมื่อคุณกำลังคิดถึงบ้าน
แล้วคุณก็ตระหนักได้ว่ารักเธอ ในตอนที่คุณปล่อยให้เธอเดินจากไป
และคุณก็ปล่อยเธอเดินจากไป