Let Her Go [Polish translation]

Potrzebujesz światła dopiero, gdy ono gaśnie,

I tęsknisz za słońcem dopiero, gdy zaczyna śnieżyć,

A że kochasz ją, wiesz dopiero, kiedy tracisz ją...

To że rosłeś w siłę wiesz dopiero, gdy upadasz,

Nienawidzisz podróży dopiero, gdy tęsknisz za domem,

A że kochasz ją, wiesz dopiero kiedy tracisz ją...

No i straciłeś ją.

Gapisz się w puste dno szklanki,

Z nadzieją, że w końcu marzenie się spełni,

Lecz one spełniają się wolno, a ulatują za szybko...

Widzisz ją gdy tylko zamkniesz oczy.

Może kiedyś zrozumiesz dlaczego

Umiera wszystko czego się dotkniesz...

Cóż, potrzebujesz światła dopiero, gdy ono przygasa,

I tęsknisz za słońcem dopiero, gdy zaczyna śnieżyć,

A że kochasz ją, wiesz dopiero, kiedy tracisz ją...

To że rosłeś w siłę wiesz dopiero, gdy upadasz,

Nienawidzisz podróży dopiero, gdy tęsknisz za domem,

A że kochasz ją, wiesz dopiero wtedy, kiedy tracisz ją...

Gapisz się w sufit leżąc w ciemnościach,

W sercu czując nieustanną i tą samą pustkę,

Bo miłość zjawia się z wolna, a odchodzi nagle...

Cóż, widzisz ją przecież kiedy zasypiasz,

Ale nie dotkniesz, nie zatrzymasz już,

Bo zbyt mocno ją kochałeś, zbyt głęboko wpadłeś...

Cóż, potrzebujesz światła dopiero, gdy ono przygasa,

I tęsknisz za słońcem dopiero, gdy zaczyna śnieżyć,

A że kochasz ją, wiesz dopiero, kiedy tracisz ją...

To że rosłeś w siłę wiesz dopiero, gdy upadniesz,

Nienawidzisz podróży dopiero, gdy tęsknisz za domem,

A że kochasz ją, wiesz dopiero, kiedy tracisz ją...

No i straciłeś ją.

Pozwoliłeś jej odejść

Pozwoliłeś odejść...

Cóż, potrzebujesz światła dopiero, gdy ono przygasa,

I tęsknisz za słońcem dopiero, gdy zaczyna śnieżyć,

A że kochasz ją, wiesz dopiero, kiedy tracisz ją...

To że rosłeś w siłę wiesz dopiero, gdy upadniesz,

Nienawidzisz podróży dopiero, gdy tęsknisz za domem,

A że kochasz ją, wiesz dopiero, kiedy tracisz ją...