تو فقط وقتی به چراغ احتیاج پیدا می کنی که نور کم باشه
فقط وقتی دلت برای خورشید تنگ میشه که داره برف می باره
فقط وقتی متوجه میشی کسی رو دوست داری که بذاری بره
فقط موقعی که ناراحتی متوجه میشی که یه روزی خوشحال بودی
فقط موقعی از جاده متنفر میشی که دلت برای خونه تنگ شده باشه
فقط وقتی متوجه میشی کسی رو دوست داری که بذاری بره
و میذاری بره
به ته لیوانت خیره میشی
و امیدواری که یه روز یکی از رویاهات به واقعیت تبدیل بشه
اما رویاها آروم آروم به وجود میان و خیلی سریع از بین میرن
وقتی چشماتو می بندی، اونو می بینی
شاید یه روز دلیل اینو بفهمی
که چرا به هر چیزی که دست می زنی، می میره
ولی تو فقط وقتی به چراغ احتیاج پیدا می کنی که نور کم باشه
فقط وقتی دلت برای خورشید تنگ میشه که داره برف می باره
فقط وقتی متوجه میشی کسی رو دوست داری که بذاری بره
فقط موقعی که ناراحتی متوجه میشی که یه روزی خوشحال بودی
فقط موقعی از جاده متنفر میشی که دلت برای خونه تنگ شده باشه
فقط وقتی متوجه میشی کسی رو دوست داری که بذاری بره
توی تاریکی به سقف خیره میشی
دوباره توی قلبت همون حس خالی بودن رو داری
چون عشق آروم آروم به وجود میاد و خیلی سریع از بین میره
وقتی به خواب میری، اونو می بینی
اما هیچ وقت نمی تونی لمسش کنی یا اونو داشته باشی
چون خیلی دوستش داشتی و خیلی عمیق در عشقش فرو رفتی
تو فقط وقتی به چراغ احتیاج پیدا می کنی که نور کم باشه
فقط وقتی دلت برای خورشید تنگ میشه که داره برف می باره
فقط وقتی متوجه میشی کسی رو دوست داری که بذاری بره
فقط موقعی که ناراحتی متوجه میشی که یه روزی خوشحال بودی
فقط موقعی از جاده متنفر میشی که دلت برای خونه تنگ شده باشه
فقط وقتی متوجه میشی کسی رو دوست داری که بذاری بره
و میذاری بره
و میذاری بره
و میذاری بره
چون تو فقط وقتی به چراغ احتیاج پیدا می کنی که نور کم باشه
فقط وقتی دلت برای خورشید تنگ میشه که داره برف می باره
فقط وقتی متوجه میشی کسی رو دوست داری که بذاری بره
فقط موقعی که ناراحتی متوجه میشی که یه روزی خوشحال بودی
فقط موقعی از جاده متنفر میشی که دلت برای خونه تنگ شده باشه
فقط وقتی متوجه میشی کسی رو دوست داری که بذاری بره
چون تو فقط وقتی به چراغ احتیاج پیدا می کنی که نور کم باشه
فقط وقتی دلت برای خورشید تنگ میشه که داره برف می باره
فقط وقتی متوجه میشی کسی رو دوست داری که بذاری بره
فقط موقعی که ناراحتی متوجه میشی که یه روزی خوشحال بودی
فقط موقعی از جاده متنفر میشی که دلت برای خونه تنگ شده باشه
فقط وقتی متوجه میشی کسی رو دوست داری که بذاری بره
و میذاری بره