სინათლე მხოლოდ მაშინ გჭირდება, როცა ღამდება
მზე მაშინ გენატრება, როცა თოვას იწყებს
შენ ხვდები, რომ ის გიყვარდა, როცა მას დაკარგავ...
მიხვდები რა ბედნიერი იყავი, როცა მოიწყენ,
გზა მხოლოდ მაშინ გძულს, როცა სახლი გენატრება
შენ ხვდები, რომ ის გიყვარდა, როცა მას დაკარგავ...
და შენ მას დაკარგავ
თვალს არ აშორებ შენი ჭიქის ფსკერს
იმ იმედით რომ ერთ დღეს ოცნებას გაახანგრძლივებ
ოცნებები ხომ იშვიათად ახდება და ისე სწრაფად ქრება
შენ ხედავ მას როცა თვალებს ხუჭავ
ალბათ ერთ დღეს მიხვდები თუ რატომაა რომ
ყველაფერი რასაც ეხები კვდება...
სინათლე ხომ მხოლოდ მაშინ გჭირდება, როცა ღამდება
მზე მაშინ გენატრება, როცა თოვას იწყებს
შენ ხვდები, რომ ის გიყვარდა, როცა მას დაკარგავ...
მიხვდები რა ბედნიერი იყავი, როცა მოიწყენ,
გზა მხოლოდ მაშინ გძულს, როცა სახლი გენატრება
შენ ხვდები, რომ ის გიყვარდა, როცა მას დაკარგავ...
მისჩერებიხარ ჭერს სიბნელეში
ისევ ის ძველი სიცარიელის გრძნობა შენს გულში,
სიყვარულს იმდენხანს ელი და ისე სწრაფად ქრება...
და მას დაინახავ როცა ჩაგეძინება,
მაგრამ ვერასდროს შეეხები და ვერც დააკავებ,
შენ ის ისე ძლიერ გიყვარდა და ღრმად შეტოპე...
სინათლე მხოლოდ მაშინ გჭირდება, როცა ღამდება
მზე მაშინ გენატრება, როცა თოვას იწყებს
შენ ხვდები, რომ ის გიყვარდა, როცა მას დაკარგავ...
მიხვდები რა ბედნიერი იყავი, როცა მოიწყენ,
გზა მხოლოდ მაშინ გძულს, როცა სახლი გენატრება
შენ ხვდები, რომ ის გიყვარდა, როცა მას დაკარგავ...
და შენ მას დაკარგავ... ოო ოო ოო... ოო ოო...
და შენ მას დაკარგავ... ოო ოო ოო... ოო ოო...
ის ხომ შენი ნებით გაუშვი..
სინათლე მხოლოდ მაშინ გჭირდება, როცა ღამდება
მზე მაშინ გენატრება, როცა თოვას იწყებს
შენ ხვდები, რომ ის გიყვარდა, როცა მას დაკარგავ...
მიხვდები რა ბედნიერი იყავი, როცა მოიწყენ,
გზა მხოლოდ მაშინ გძულს, როცა სახლი გენატრება
შენ ხვდები, რომ ის გიყვარდა, როცა მას დაკარგავ...
სინათლე მხოლოდ მაშინ გჭირდება, როცა ღამდება
მზე მაშინ გენატრება, როცა თოვას იწყებს
შენ ხვდები, რომ ის გიყვარდა, როცა მას დაკარგავ...
მიხვდები რა ბედნიერი იყავი, როცა მოიწყენ,
გზა მხოლოდ მაშინ გძულს, როცა სახლი გენატრება
შენ ხვდები, რომ ის გიყვარდა, როცა მას დაკარგავ...
და შენ ის დაკარგე.