Les Métamorphoses du vampire [Greek translation]

Τότε η γυναίκα με τ'αβρά χείλη, τα φραουλένια,

σαν φίδι απά' σε κάρβουνα αναφτά στριφογυρνώντας,

και μέσα στο στηθόδεσμο τα στήθια της ζουλώντας,

άφηνε τέτοια να κυλούν λόγια μοσχομελένια:

" Έχω τα χείλη μου υγρά, και ξέρω τρόπους, κάτι

που σβήνει θύμησες παλιές μες στο βαθύ κρεβάτι.

Στεγνώνω όλα τα δάκρυα στα ορθά μου στήθια πάνω

και να γελούνε σαν παιδιά τους γέρους εγώ κάνω.

Κι έχω γι'αυτόν που θα με δει ολόγυμνη, τη χάρη

να γίνουνε ήλιος κι ουρανός κι αστέρια και φεγγάρι!

Και τόση, αγαπητέ σοφέ, γλύκα και τέχνη βάζω,

άντρα στα βελουδένια μου μπράτσα σαν αγκαλιάζω

ή σαν μου δίνουν δαγκωνιές στα στήθη μου τα ωραία,

που ντροπαλή κι αδιάντροπη, αδύναμη ή γενναία,

πάνω σ'αυτά τα στρώματα, τα ποθοπλανταγμένα,

θα'κανα να κολάζονται κι οι Άγγελοι για μένα!"

Και το μεδούλι ως βύζαξε όλο απ'τα κόκκαλά μου,

και λαγνεμένος έστρεψα σ'εκείνην τη ματιά μου,

έσκυψα του έρωτα φιλί για να της δώσω, όταν

είδα ένα ον σιχαμερό, όλο πύον, που αναδευόταν!

Έκλεισα τα δυό μάτια μου από τη σιχασιά μου,

μα όταν τα ξανάνοιξα μέσα στο φως, σιμά μου,

αντί για κείνο το τρανό νευρόσπαστο που σειόταν

και λες πως αίμα μέσα του πολύ προμηθευόταν,

κάτι ρημάδια σκελετού τρέμανε τιποτένια,

που τρίζανε στριγκά καθώς ανεμοδούρα, μόνα,

ή σαν ταμπέλα κρεμαστή σε βέργα σιδερένια

που την κουνούν οι αγέρηδες τις νύχτες του χειμώνα.

__________________