Kollarımızın kıvrımlarında,
krallar vefat ediyor.
Zincirlerimiz birbirine dolaşıyor
Onların taçlarında
Ve, çığlıklarımızla örtülen
Sesleri unutuluyor.
Onların gözyaşlarında,
Gözlerinin derinliklerinde
Yeşilliklerin kokusu
Yok oluyor.
Bir gün, soğuk zemin yüzünde, tüyleri kıvılcımlanacak
Onları özgür bırakacağız
Ve krallar, geri dönecek.
Altın günler filizlenecek ardından
Ve gözyaşlarımızda, sonunda
Gözlerimizin derin noktalarında,
Onlar olacak, yalnızca orada.