Μα, θα 'θελα τόσο πολύ να θυμάσαι
τις όμορφες μέρες που είμασταν φίλοι
Εκείνο τον καιρό η ζωή μας ήταν πιο όμορφη
και ο ήλιος φώτιζε πιο πολύ απ' ο,τι σήμερα.
Τα φύλλα του φθινοπώρου τα μαζεύει το φαράσι
Βλέπεις πως δεν ξέχασα...
Τα φύλλα του φθινοπώρου τα μαζεύει το φαράσι
όπως και τις αναμνήσεις και τις λύπες...
Και ο βοριάς ο άνεμος τα παρασέρνει
μέσα στην κρύα νύχτα και τη λησμονιά.
Βλέπεις πως, δεν ξέχασα
το τραγούδι που μου τραγουδούσες.
Είναι ένα τραγούδι που μας μοιάζει
Εσύ, μ' αγαπούσες και εγώ σ' αγαπούσα
Και ζούσαμε μόνοι εμείς οι δυό
Εσύ που με αγαπούσες, εγώ που σε αγαπούσα.
Μα η ζωή χωρίζει αυτούς που αγαπιούνται
Τόσο γλυκά, τόσο ήσυχα
Και η θάλασσα σβήνει πάνω στην άμμο
τα βήματα των χωρισμένων πια ψυχών.