Bora shkëlqen e zbardhi malet kudo
Edhe gjurmët, mi mbulon
Një mbretëreshë e zbrazësisë
Mbretëresha, e vetmisë
Fryn era e ftohtë stuhi e zemrës ulërin
Dot s'e ndaloj, zot sa dëshiroj
Mos i lër të hyjnë, mos i lër të shikojnë
Se ti je perfektja që të ëndërrojnë
Mos prek, mos shko, kur flet mendo
Nuk dua jo
Lerë po, let it go
Jo nuk mundem, nuk mundem jo
Lerë po, let it go
Ktheje shpinën, let it go
Jo më jo, jo nuk dua t'ia di
Fryn era, bën stuhi
Por nga ngrica nuk më gjen gjë e di
Sa e medha hapësira, dhe çdo gjë brenda saj humbet
Fdhe ndjenjat e mia të frikës, më braktisën më lanë të qetë
Është koha e duhur që të veproj
Kufijtë e ëndrrës t'i provoj
Mirë apo jo, unë frikë nuk kam
E lir jam!
Lerë po, let it go
Bashkë më erën dhe unë do vrapoj
Lerë po, let it go
Lotët m'u thanë nuk do luftoj
Ja ku jam, këtu do të qëndroj
Dhe stuhia le të fryjë
Fuqia ime fryn nga qielli drejt edhe në tokë
Dhe shpirti im copëtuar hidhet lart e zbret me vrull
Kristale e akull nga kudo do të shpërthejnë
Më pas jo më nuk shoh,
Atë jo më s'e njoh!
Lerë po, let it go
Nga errësira në dritë shiko
Lerë po, let it go
Jam vetvetja kjo që njoh
Ja ku jam, diellin e kundroj
Dhe stuhia le të fryjë
Nga ngrica jo nuk dua fare t'ia di