Ленинград [Leningrad] [Polish translation]

Plus jeden, zero, plus dwa, poczerniała zima

Rozkwita styczniowe niebo jak wrzód, ha-ha!

Z południa przypełzł wiatr, niegotowy na bieg,

I pożera, zdechlak, posolony śnieg.

A za nim, jak dżuma – Wiosna.

A za nim, jak dżuma – Wiosna.

A za nim, jak dżuma – Wiosna.

A za nim, jak dżuma – Wiosna.

Ha-ha-ha!

A na Newskim zleciało się stado butów,

A na Newskim taki zrobił się bałagan,

A nad Newskim w wizjer zagląda więzienie

Składające się z samotnych mężczyzn,

Którzy nie znaleźli przyczyn darowanego ciepła.

Niepojęta całkiem – Wiosna.

Niepojęta całkiem – Wiosna.

Niepojęta całkiem – Wiosna.

Niepojęta całkiem – Wiosna.

Ha-ha-ha!

A w kanałach woda odbija mosty

I gzymsy dworków, i lasy kolumn,

I masę kopuł, i kurnik-kiosk,

Rozdający za darmo wiązki zwiędłych róż.

A Kultura, pocąc się w celofanie deszczy,

Ogłasza dla wszystkich Noc Białych Noży

I boimy się wszyscy, że dojdziemy do wojny...

Winna jest ona – Wiosna.

Winna jest ona – Wiosna.

Winna jest ona – Wiosna.

Winna jest ona – Wiosna.

Ha-ha-ha!

Ej, Leningrad, Petersburg, Piotrogród,

Pastwisko Marsa, cmentarz Zimy.

Potomek Rosji, lecz do matki niepodobny,

Blady, chudy, euro-oki przechodzień.

Herr Leningrad, zasypany towarami,

Smażonymi, duszonymi, darowanymi, kradzionymi.

Monsieur Leningrad, naznaczony rewolucją,

Mebli spalonych dom pokaleczony.

Z oknami, babkami, lwami, tytanami,

Lipami, sfinksami, miedzią, zorzami.

Sir Leningrad, Ty ciepłem rozpieszczony,

Ty w styczniu już przecałowany.

Chciwej wiosny wasze z nią objawienia

Otwarły mi żyły tęsknoty i zwątpienia.

Pan Leningrad, zakochałem się bez pamięci

W Pana stalowych oczach...

Upije do pełna – Wiosna.

Upije do pełna – Wiosna.

Upije do pełna – Wiosna.

Upije do pełna – Wiosna.

Ach-ha-ha!