Σαν ελεύθεροι άνεμοι, χάνουμε τον ελεγχο ανάμεσα στα όρια
διώχνω τα κύματα στον ωκεανό των γλυκών σου ματιων
σου ζητώ να μην κρύβεις το σεμνό σου χαμόγελο απο μένα
αγαπημένη μου Λέηλα-λο, αποκοσμή μου Λέηλά-λο
Γιατί χρειάζομαι ένα κόσμο στον οποίο δεν υπάρχει χώρος για μας?
χρειάζομαι ένα κόσμο στον οποίο δεν υπάρχει κανείς άλλος εκτός απο σένα
αν δεν είσαι κοντά μου, όλα γύρω μου χάνουν το χρώμα τους
αγαπημένη μου Λέηλα-λο, αποκοσμή μου Λέηλά-λο
Το μεταξωτό φορεμά σου στο χρώμα του πορφυρού ηλιοβασιλέματος
μου δίνει το μοτίβο στο οποίο τραγουδάει η ψυχή μου
η καρδιά γράφει στίχους ενάντια στη λογική
τραγουδώντας μέρα με τη μέρα, αποκοσμή μου Λέηλα-λο
Θα αφήσουμε τα συναισθηματά μας μακριά, εκτός οθόνης
η παλίρροια αγκαλιάζει αργά την ακτή.
θα σε αγκαλιάσω με φόντο το πορφυρό ηλιοβασίλεμα
Λεήλα-λο μου, τρυφερη Λεήλα-λο