Θάλασσες ήπια μοιρασμένες σε μπουκάλια
που το καθένα μ’ άνοιγε κι άλλη πληγή
με έκαψε βλέπεις η φωτιά που είχες στα μάτια
χίλια κομμάτια και η αιτία είσαι εσύ.
Έλεγες ποτέ, στο ποτέ σου δε θα άντεχα
μου είπες ψέματα γιατί τόσα ψέματα
έλεγες μαζί στην ζωή μα και στον θάνατο
μια χαριστική βολή και ένα παράπονο.
Λόγια και εικόνες στου μαυλού μου τις οθόνες
κι ίδια σκέψη σε επανάληψη ξανά
ποιος θα ζεσταίνει του κορμιού σου τους χειμώνες
σε ποιον θα δίνεις τα επόμενα φιλιά.
Έλεγες ποτέ, στο ποτέ σου δε θα άντεχα
μου είπες ψέματα γιατί τόσα ψέματα
έλεγες μαζί στην ζωή μα και στον θάνατο
μια χαριστική βολή και ένα παράπονο.