Ses tellerinin ağındaki çığlık, gırtlakta düğüm misali sıkıştı,
Ama artık zamanı geldi, çığlık at ya da atma, farkı yok.
Sonradan, uzun süre birileri unutamayacak,
Savaşçıların sendelerken, kılıçları otlarla nasıl sildiğini.
Ve kara karga sürüsü kanatlarını nasıl çırpmıştı,
Gökyüzü nasıl sırıtmıştı, sonra da dilini ısırdı.
Ve hayatta kalanın eli nasıl titremişti,
Sonsuzluk birdenbire bir ana dönüşmüştü.
Sonra cenaze ateşi olup yandı gün batımı,
Bulutlardan yıldızlar kurt misali baktılar.
Nasıl kollarını açarak uzandı geceye gidenler,
Ve nasıl uyudular hayatta kalanlar, yan yana, rüya görmeden...
"Hayat" - sadece bir kelime, var olan aşk ve ölüm...
Hey! Herkes uyursa şarkıyı kim söyleyecek?
Ölüm yaşamaya değer,
Aşk ise beklemeye.