Undir Yggdrasils grønu skuggaligu bløðum
Nornur trý spinna tráð so grovur
Manns forløg og gudar tær veva
Tann ríkisins vænasta moy
Við hár úr snjógvi og ísi
Í hvørs hermanns hjarta býr
Men ein nøktar ynskini í sínum hjarta
Av hitanum frá eldi kærleika
Gongdin sannar kærleika
Hevur aldri verið mjúk
Hvussu leingi mugu tey líða
lívið hvør sær, beiskan ungdóm
Villist í landinum av túsund skógum
Langt burtur frá hennara unnusta
Hann kysti hana á varrarnar, so ljósar og rosar
Hon droymir til sólin rísur
Og so blindar dagsljósið hennara hjarta
Tann ríkisins vænasta moy
Við hár ú snjógvi og ísi
Í hvørs hermanns hjarta býr
Men ein nøktar ynskini í sínum hjarta
Av hitanum frá eldi kærleika