In de verte, een lint van duisternis
Uitgestrekt tot waar er geen weg terug meer is
Een absurd idee op een winderig veld
Alleenstaand, mijn zintuigen lieten het afweten
Een dodelijke aantrekkingskracht houdt mij in haar macht
Hoe kan ik aan deze onweerstaanbare greep ontsnappen
Ik kan mijn ogen niet
Van de ronddraaiende hemel afhouden
Sprakeloos en verknipt
Gewoon een aan de grond gekluisterde mislukkeling, ik
IJs vormt zich op de uiteinden van mijn vleugels
In de wind geslagen waarschuwingen
Ik dacht dat ik aan alles gedacht had
Geen navigator om mijn weg terug te vinden
Ontladen, leeg en in steen veranderd
Een voornemen van de ziel, dat is het om te leren vliegen
Door omstandigheden aan de grond gehouden
Maar vastbesloten om het te proberen
Ik kan mijn ogen niet
Van de ronddraaiende hemel afhouden
Sprakeloos en verknipt
Gewoon een aan de grond gekluisterde mislukkeling, ik
Boven de planeet met slechts mijn vleugels en een gebed
Mijn smoezelige halo, een nevelig spoor in de lege lucht
Langs de wolken zie ik mijn schaduw vliegen
Uit mijn tranende ooghoek
Een droom, niet bedreigd door het ochtendlicht
Zou deze ziel dwars
Door het dak van de nacht kunnen blazen
Er is geen gevoel hiermee vergelijkbaar
Schijndood, een gevoel van ultiem geluk
Ik kan mijn ogen niet
Van de ronddraaiende hemel afhouden
Sprakeloos en verknipt
Gewoon een aan de grond gekluisterde mislukkeling, ik