Le téléphone pleure [Polish translation]

Halo!

Posłuchaj, mama jest koło ciebie?

Trzeba jej powiedzieć : „Mamo, ktoś do ciebie”.

Ach ! To ten pan, co dzwonił wcześniej?

Dobrze, idę ją zawołać.

Ona jest chyba w łazience

i nie wiem, czy będzie mogła podejść.

Powiedz jej, proszę, powiedz, że to ważne.

I że zaczekam.

Słuchaj, zrobiłeś coś mojej mamie?

Ona zawsze wymachuje rękami1

i mówi cichutko: „Powiedz mu, że mnie nie ma”.

Opowiedz mi, jak wygląda twój dom.

Uczysz się pilnie co wieczór wszystkich lekcji?

O, tak! Ale ponieważ mama pracuje,

to sąsiadka odprowadza mnie do szkoły.

W moim dzienniczku jest tylko jeden podpis.

Inni mają podpisy swoich tatusiów, ale ja nie.

Oooooch, powiedz jej, że cierpię,

tak cierpię od sześciu lat.

Tyle właśnie masz lat, moje dziecko.

Ach, nie! Ja mam pięć lat.

Hej, powiedz: znałeś wcześniej moją mamę?

Jakoś nigdy mi o tobie nie mówiła.

Jesteś tam, tak?

Telefon płacze, gdy ona nie podchodzi.

Gdy krzyczę do niej: „Kocham cię!”,

słowa zamierają w słuchawce.

Telefon płacze. Nie odkładaj słuchawki!

Poprzez swój głos jestem tak blisko ciebie.

Będziesz w hotelu Beau-Rivage w przyszłe wakacje?

Lubisz plażę?

Och, tak! Uwielbiam się kąpać,

a teraz umiem pływać.

Ale powiedz, skąd wiesz o hotelu Beau-Rivage?

Byłeś tam kiedyś, w Sainte Maxime2?

Ooooooch! Opowiedz jej o moim wielkim cierpieniu

i o tym, jak bardzo was obie kocham.

Kocham was?! Ale ja cię nigdy nie widziałam!

I co się z tobą dzieje?

Dlaczego zmienił ci się głos?

Ale ty płaczesz! Dlaczego?

Telefon płacze, gdy ona nie podchodzi.

Gdy krzyczę do niej: „Kocham cię!”,

słowa zamierają w słuchawce.

Telefon płacze. Och, nie odkładaj słuchawki!

Poprzez swój głos jestem tak blisko ciebie.

Słuchaj… Posłuchaj mnie, tak:

telefon płacze po raz ostatni,

bo jutro będę już siedział w pociągu.

Słuchaj… Proszę, zatrzymaj ją.

Ale ona wychodzi!

Więc nie wypuść jej!

Już wyszła.

Jeśli już wyszła, to trudno.

Do widzenia panu.

Do widzenia, maleńka.