Ar roue a lakaas an taboulinoù da seniñ
evit gwelout an holl itronezed eus e lez,
hag an hini gentañ a welas
a vamas e ene.
Lâr din, Markiz, daoust hag ec'h anavezez homañ?
Piv eo an itron goant-se?
Respontet en deus ar Markiz,
Aotrou Roue, ma fried eo-hi.
Markiz, eürusoc'h out egedon
p'ez peus ken koant ur bried.
Mar teurvezfes he reiñ din
damant bras am befe outi.
Aotrou, ma ne vefec'h ket ar roue,
e c'houlennfen veñjañs eus se.
Met o vezañ ma 'z oc'h ar roue,
en ho kourc'hemennoù emaon.
Markiz, arabat fuloriñ:
da zigoll az po.
M' az lakain da vezañ em armeoù
ur brav a varichal Bro-C'hall.
Adeo ma dousig, adeo ma c'halonig,
adeo ma goanag!
Pa vez ret dit servijout ar roue,
en em zispartiomp an eil diouzh egile.
Ar rouanez a gemennas ober ur boked
bleunioù lili kaer,
ha frond ar boked-se
a gasas ar Varkizez d'an Anaon.