Le petit chien [Polish translation]

W letni poranek

biegał przede mną

beztroski i wesoły,

a szczekał za dwóch,

bo potrzebował

podzielić się

tysiącem radości, które pies

może trzymać w tajemnicy.

Był malutki,

kruchy jak dziecko,

a ja miałam tylko jego,

gdy nagle…

Parszywy pijak, wariat, uderzył go gwałtownie,

zanim odszedł, śmiejąc się do rozpuku.

Gdy wydałam z siebie okrzyk strachu i rozpaczy,

gdy podbiegłam do niego, było już za późno.

Mój piesek się trząsł.

Wzięłam go w ramiona,

a on otworzył oczy

po raz ostatni.

Aż do zapadnięcia nocy,

zupełnie sama na tej ulicy

cicho opłakiwałam

mego utraconego pieska.

Jego zabawki, nieruszane,

poniewierają się w salonie,

a ja mam w oczach łzy,

gdy powtarzam jego imię.

Od tamtej chwili nic, już nic nie może mnie pocieszyć,

nawet drugi człowiek, nawet cały świat,

ten świat, w którym szaleństwo uderza w niewinnych

bez litości, bez powodu, z całą siłą.

Chciałabym go dorwać, tego wariata, tego mordercę

i sprawić, by on też cierpiał jak pies.

Chciałabym go dorwać, tego wariata, tego mordercę,

a potem bez żalu patrzeć jak zdycha jak pies.