Bez' e oa he dargreiz graet diwar an turgn,
leun he divlez;
edo o paotreta e tro-war-droioù
iliz ar Vadalen.
Diwar he doare lârout "Ma logodenn,
hag e sav c'hoant ouzhin ennout?"
anat e voe din em boa d'ober
gant un deskardez.
Ur pleg spered he doa, gwir eo,
un donezon,
met hep michererezh ne dalv ket un donezon,
n'eo nemet un tech fall.
A-dra-sur, n'eer ket da vezañ ur c'hast
evel ez eer da vezañ ul leanez,
d'an nebeutañ ar pezh eo se a gelenner e latineg
e-barzh ar Sorbon.
Oc'h en em santañ leuniet gant truez
e-keñver ar bompinell,
e kelennis dezhi an holl gorvigelligoù
eus he micher;
e kelennis dezhi an tu
da zastum ur grazadenn
dre fiñval al lodenn eus he c'hein
'zo heñvel d'al loar.
Rak e-barzh arzh ar paotreta,
anzav a ran,
an dra diaesañ eo bezañ gouest
da frejañ e zivfeskenn.
Ne dortilher ket e gouign
en evel mod
evit un apotiker, ur sakrist
un den-e-karg.
Kelennet timat dre
ma hantererezh
he zapas ac'hanon e-barzh gant ur rann
eus he gounidoù.
En em skoazellfomp an eil egile:
evel a lâr ar barzh,
hi a rae da c'horf, evel-just,
ha me da benn.
D'ur pardaez a oa, diwar
zorlo dizonest,
taget e voe gant
ur c'hleñved lous.
Neuze, gant gwir abeg, diwar gwir vignoniaj,
plac'h onest ma oa,
he deroas din an hanter
eus he mikroboù.
Goude strinkadurioù didruez
louzeier antiseptik
e tilezis ma stal dogan
a-vicher...
Kaer he devoe leuskel difronkoù
ha blejal a-bouez he fenn,
o vezañ ma vezen ul louston,
e trois da vezañ onest.
Kerkent ha disammet eus ma beli,
ma mignonez kaezh
a ziredas da c'houzañv argarzherezh
ar vordel.
Brud 'zo en em werzh memes da vugale Mari-Robin,
pebezh c'hwitañs!
N'eus ket a zereadegezh ken e-touez tud
hor bro-Frañs.