Le mal [Polish translation]

Gdy czerwone plwociny starego żelastwa

Świszczą dzień cały w błękit nieba niezmierzony,

Kiedy w ogień, przed królem, co gromami chlasta,

Szkarłatne czy zielone biegną bataliony;

Kiedy szał przeraźliwy sto tysięcy ludzi -

Nieszczęsnych! - w jedną stertę dymiącą zamienia

Śród traw, gdzie się, Naturo, twoja radość budzi -

W świętości ulepione przez ciebie stworzenia!

Jest wtedy pewien Bóg, który śmieje się błogo

Do kielichów ze złota, kadzideł, ołtarzy

W adamaszkach, zasypia w kołysach hosanny

I budzi się, gdy matki, przypędzone trwogą,

W zniszczonych czarnych czepkach, ze łzami na twarzy,

Grosz mu podają gruby, z chustki wysupłany.