روئیاهای عشاق مثه شراب نابه
سرخوشی میاره و خماری
تکیده از شکم ناسیر و دل ناشاد
تا جایی که می تونم تو خیابون پرسه می زنم
چرا که هیچی تو این زندگی بی قیمت نیست
امید مثه یه بشقاب تا لب پره که زود ته می گیره
به شکم از وعده های غذا بریدن عادت دارم
یه دله دزد تنها غمگینتر از اونیه که شکم سیر کنه
میون این بازی بی رحم که من رو برنده نمی خواد
چرا که هیچی تو این زندگی بی قیمت نیست
ای روزگار ... هیچ وقت به من نگفتن
که توی این هفت آسمون یه ستاره هم ندارم
بذارید سرگرمتون کنم و بعد پر بگیرم
دست کم اجازه سرگرم بودن که داریم
دست آخر ضیافت سر میگیره
بطری ها رو دربیارید و دعواها رو تموم کنید
سفره رو آزین کنید، سفره زندگی نوی من
فکر این سرنوشت نونوشته دلمو خوش می کنه
یه عمر زندگی پنهانی و حالا رهایی
و ضیافتی که از راه می رسه
یه عمر زندگی پنهانی و حالا رهایی
و ضیافتی که از راه می رسه