آقاي رييس جمهور
نامه‌اي برايتان مي‌نويسم
كه شايد بخوانيد
اگر وقت داشته باشيد
چند روز پيش به دستم رسيد
كاغذهاي سربازي‌ام
بايد به جبهه بروم
تا قبل از چهارشنبه شب
آقاي رييس جمهور
نمي‌خواهم به جنگ بروم
من به دنیا نیامده‌ام
تا مردم بيچاره را بكشم
نمي‌خواهم شما را عصباني كنم
ولي بايد بهتان بگويم
تصميمم را گرفته‌ام
من ترك خدمت مي‌كنم
از وقتي به دنيا آمده‌ام
مرگ پدرم را ديده‌ام
رفتن برادرانم را ديده‌ام
و گريه‌ي كودكانم را
مادرم خيلي رنج كشيد
حالا توي قبر خوابيده
و ديگر بمب‌ها برايش مسأله نيستند
و ديگر كرم‌ها هم برايش مسأله نيستند
وقتي اسير شدم
زنم را دزديدند
روحم را دزديدند
و تمام گذشته‌ام را
فردا صبح زود
درها را مي‌بندم
به روي اين سالهاي مرده
و به جاده مي‌زنم
تمام عمر گدايي مي‌كنم
در جاده‌هاي فرانسه
از برتانيْ تا پرووانس
و به مردم مي‌گويم :
« از دستورشان اطاعت نكنيد
به حرفشان گوش نكنيد
به جنگ نرويد
به جبهه نرويد »
اگر خون دادن خوب است
برويد خودتان خون بدهيد
شما كه ايمان‌تان قوي است
آقاي رييس جمهور
اگر دنبال من هستيد
به ژاندارم‌هايتان بگوييد
كه من اسلحه ندارم
مي‌توانند شليك كنند