Ὦ κύριοι ἄρχοντες
ἐπιστολὴν πρὸς ὑμᾶς γράφω
ἣν τάχ' ἀναγνοίητε
εἲ ὑμῖν ἱκανὸς χρόνος γένοιτο.
Προσετάξατ' ἐμοὶ γὰρ
διαῤῥήδην ὡς πολίτῃ
οἴκοθεν συνεχῶς
ἐπὶ στρατείαν ἐξελθεῖν·
ὦ ἄρχοντες, ἀλλ'ἐγὼ
τὴν στρατείαν ἀποπτύω·
ἐκ μητρός οὐ γέγονα
πτωχῶν σφαγεύς
ἐμὲ δι' ὀργῆς ἔχουσιν
ἄρχουσι δεῖ ταῦτα λέγειν·
περὶ ἑμαυτοῦ ἐβουλευσάμην
τὴν στρατείαν λιπεῖν
Ἐκ παίδων ἑώρων μὲν
τοῦ πατρὸς τὸν θάνατον
τῶν ἀδελφῶν τὴν ἔξοδον
τῶν παίδων τὰ δάκρυα·
ἡ μήτηρ δὲ τόσ' ἔπαθεν
ὧστ' ἐν τῷ τάφῳ κειμένη
τῶν πυροβολῶν κατατολμᾷ
καὶ σκολήκων καταγελᾷ·
αἰχμαλώτου ὄντος μοι
τὴν γυναῖκα ἔκλεψαν
καὶ σὺν αὐτῇ τὴν ψυχὴν
καὶ πάνθ' ὅσα ἐν τῷ βίῳ·
αὔριον ὄρθρου βαθέος
τῆς οἰκίας θύραν ἀποκλεῖσας
τοὺς πρὶν χρόνους πάντας
οἴκοθεν πορεύω
Τὴν δ' ἐφήμερον τροφὴν
κατὰ τὴν χώραν μεταιτήσω
καὶ εἰς τὴν Πελοπόννησον
πᾶσι ταῦτα πορευόμενος λέξω·
ἀνανεύσετε ὑπακούεσθαι
τοῖς ὑμῖν ἐπὶ στρατείαν
ἐξελθεῖν προστάττουσιν
καὶ οἴκοθεν πορεῦσαι·
ἂν οὖν χρῇ αἷμα χεῖν
ὑμῶν χεῖτε, ὦ ἅνδρες·
παρ' ὑμῶν γὰρ
οὐ προσδοκῶ
ὑπόκρισιν τοιαῦτην·
ἀλλ' ἂν διώξητέ με τοίνυν
τόθ' εἵπετε τῷ ἀστυνόμῳ
ὡς καλός εἰμι ὁπλίτης
καὶ ὑμᾶς ἀμυνοῦμαι.