Aotrou Prezidant
me a skriv deoc’h ul lizher
a lennot C’hwi marteze
ma hoc’h eus amzer.
Me am eus resevet
ma faperioù-soudard
da mont kuit d’ar brezel
a-raok dilun da noz.
Aotrou Prezidant,
ne fell ket din mont kuit,
n’on ket war an douar
da lazhañ tud paour.
N’eo ket d’ho lakaat droug,
ret eo e lârfen deoc’h,
ma diviz eo kemeret,
ha disertiñ a rin.
Abaoe ma oan bet ganet,
mervel em eus gwelet
ma zad ha ma breur mont kuit
ha ma bugal’ gouelañ.
Gouzañvet he deus mamm kalz,
emañ d’he vez bremañ
ha goap a ra eus bombez,
ha goap a ra eus buzhug.
Pa oan prizoniad
diganin o deus laerezhet
ma gwrag ha ma ene
ha ma holl vuhez ger.
Warc’hoazh ar beure
serriñ a rin an nor
war fri ar bloavezhioù marv
e hent e kemerin penn.
Klask a rin ma bara
war hentoù Bro-C’hall
eus Provañs da Vreizh
lavar a rin d’an dud:
Ret eo nac’h sentiñ,
ret eo nac’h d’en ober,
arabat mont d’ar brezel,
arabat mont kuit.
Ma ret eo reiñ e wad
it da reiñ ho hini,
C’hwi zo ur mat abostol
Aotrou Prezidant.
War ma lerc’h ma redit
kasit keloù an archerien
n’am eus ket armoù
ha c’hellout a raint tennañ.