Le Café des trois colombes [Polish translation]

Nancy1 zimą, mokry śnieg.

Jakaś dziewczyna wchodzi do kawiarni.

Ja piję szklaneczkę, ona siada obok.

Nie wiem, jak do niej zagadać.

Deszcz czy ładna pogoda – nic w tym specjalnego,

ale zawsze to pretekst, by zagaić.

Potem przychodzi chwila, by mówić o sobie

i śnieg topnieje nam pod stopami.

Poznaliśmy się w kawiarni Pod Trzema Gołębicami

na spotkaniu bezdomnych miłości.

Było nam dobrze, czuliśmy się sami na świecie;

nie mieliśmy nic, lecz przed nami było całe życie.

Nancy wiosną przypomina Południe2.

Ona mnie kocha i ja też ją kocham.

Idziemy i rozmawiamy, filozofujemy,

a ja robię jej tysiąc zdjęć.

W małych barkach wokół placu

wystawiono na słońce stoliki,

ale było zbyt wiele światła i hałasu

i czekaliśmy, aby nadeszła noc.

Umawialiśmy się w kawiarni Pod Trzema Gołębicami

na spotkania bezdomnych miłości.

Było nam dobrze, czuliśmy się sami na świecie;

nie mieliśmy nic, lecz przed nami było całe życie.

Nancy jest zbyt daleko, jest na końcu świata

i oddala się z każdą rocznicą.

Lecz jestem pewien – mój smutek to pamięta –

że w Lotaryngii3 przeżyliśmy chwile szczęścia.

Ona odeszła, by podążać innymi ścieżkami,

które nie krzyżują się zbyt często z moimi.

Zapomniałem cię, lecz to jest silniejsze ode mnie:

zdarza mi się myśleć o tobie.

Umawialiśmy się w kawiarni Pod Trzema Gołębicami

na spotkania bezdomnych miłości.

Było nam dobrze, czuliśmy się sami na świecie;

nie mieliśmy nic, lecz przed nami było całe życie.

1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Nancy2. w znaczeniu Południa Francji3. https://pl.wikipedia.org/wiki/Lotaryngia