Um holótta grýtta götu
þú gengur með staf þér í hönd
og sérð það er bátur að berjast
við brimið nærri strönd
Þú sérð það er bátur að berjast
sú barátta fer ekki vel
Þar velkist í válegu róti
lítil, veikbyggð skel
Nú hanga skýin henglum í
hafið vekur þungan gný
og himininn er grár í dag
Þér þykir svo vont að vita
af vinum í sárri neyð
og geta ekki veitt þeim vonir
og vísað færa leið
En líta skal lengur á málin
og ljóst virðist mér það nú
að brimið er barningur lífsins
og báturinn hann er þú
Nú hanga skýin henglum í
hafið vekur þungan gný
og himininn er grár í dag
Nú hanga skýin henglum í
hafið vekur þungan gný
og himininn er grár í dag