Φτάνει πια τόση αγάπη
φτάνουν τόσες συμβουλές
θέλουν πια να κάνουν κράτει
της καρδιάς οι προσβολές
Κι αν κτυπήσω στο μαχαίρι
μόνος την γροθιά
θαν’ απ’ το δικό μου χέρι
η λαβωματιά
Φτάνει πια τόση συμπόνια
τόσα λόγια της ψυχής
ν’ ανεβάζω τόσα χρόνια
τ’ όριο της αντοχής
Κι αν κτυπήσω στο μαχαίρι
μόνος την γροθιά
από μένανε θ `ανοίξει
η λαβωματιά
Φθάνουν πια τόσα ξενύχτια
τόσοι άχηστοι καημοί
χόρτασα από παραμύθια
και ξεσπάσαν οι θυμοί
Μόνος θα `χω το μαχαίρι
μόνος τη γροθιά
Μόνος μου θα τη γιατρέψω
την λαβωματιά
Κι αν κτυπήσω στο μαχαίρι
μόνος την γροθιά
θαν’ απ’ το δικό μου χέρι
η λαβωματιά
Μόνος θα `χω το μαχαίρι
μόνος τη γροθιά
Μόνος μου θα τη γιατρέψω
την λαβωματιά